Sahilde Kafka Haruki Murakami

Kitabı bitirdiğim tarihten bu yana yazacağım yorumu düşünüyorum.Diyeceksiniz ki nasıl yani?En iyisi tahlilini kesinleştirmiş olduğum noktalardan başlayayım anlatmaya.Öncelikle Haruki Murakami'nin yazı tarzına bayıldığımı belirtmek isterim.Alışık olduğumuz Amerikan ya da Avrupa ülkelerinden bambaşka bir yerde geçen hikayede Japonya'nın kentlerine bir çırpıda sizi alıp götürmeyi başardığı gibi, kültürüne de hiç yabancılık çektirmemişti. Başta birbirinden bağımsız gibi görünen hikayelerin kesişme anına kadar hiçbir şekilde bunalmadığınız gibi o anı iple de çektirmeyi başarmıştı.Karakterlerin hepsi kendi içinde ilginç simalardı. Olay ise... İşte sanırım mevzu da olay da... İlgisini çeken herkesin okuduğu gibi 15 yaşındaki oğlumuz Kafka Tamura, planlı programlı bir şekilde yıllar boyunca kendisini bu yaş döneminde evden kaçmaya ayarlamış ve o gün gelince de saniye kaybetmeden aklındaki kaçışı hayata geçirmiş, yaşına göre bilgi ve bedensel olarak gelişmiş bir genç. Yollara düşer ve Kafka'nın macerası başlar.Diğer yandan ise savaş döneminde bir dağ köyündeki okul gezisi sırasında tüm öğrencilerin bir anda bayılmasıyla başlayan olayların araştırma süreci işlenir. Kitabı sınıflamam gerekse hangi kategoriye koyacağım konusunda kesinlikle bir fikre sahip değilim. Macera mı, fantastik mi, bilim kurgu mu, romantik mi, drama mı?? Sanki hepsinden azar azar vardı gibi. Yazarın kahramanları kanalı ile dillendirdiği entellektüellik düzeyi beni romanda en çok etkileyen yandı. Ama onun dışında birbirine geçen olaylar ve geri planında işlenen doğa üstü kurgu (en doğru tabir bu gibi geldi) bende yarım kalmışlık tadı bıraktı. Sanki okuyucunun anlaması beklenerek ucu açık bırakılmış noktalar eksiklik hissi yaratmıştı. Ve üzerinde kaç gündür düşünmeme rağmen aklımda hala soru işaretli bölümler (spoiler vermemek adına şimdi açıklayamayacağım) var. Geriye dönüp baktığım zaman bu romanla ilgili içimde sadece hüzün hissediyorum. Bir de yazarın kaleminin, tüm olumsuz eleştirilerime rağmen, çok kuvvetli olduğu ve ne yazarsa yazsın akıcı üslubunu koruyabileceği düşüncesi.

- Hafiften Bir Spoiler -

Kitabı okurken ilk başladığım anda içimde oluşan duygular ile bittiği anda oluşan duygular maalesef çok farklı, maalesef okumam zevk olarak içimde biraz azaldı. Yazarın gelişme bölümünde çok çok fazla oluşturduğu soru işareti ile finalde aldığımız hatta alamadığımız cevaplar sayesinde sanki "Lost" dizisini tekrardan izledim ve o finali hatta son 1-2 sezonunu izledikten sonra içimde oluşan hoşnutsuzluğu tekrardan yaşadım diyebilirim. Kitabı çok beğendim ama beğendiğim kadar da hiç beğenmedim.

Murakami, romanında birçok konu dalı ve göndermeler ile tempoyu hep yüksek tutuyor ama final bölümünde artık bana göre özellikle de son 100 - 150 sayfada tempo bariz bir şekilde irtifa kaybediyor ve bu durumu hissederek okuyoruz. Yazarın romanın sonunu okuyucuya bırakma fikri bir yana atılan düğümlerin, oluşan şoru işaretlerinin ve kullanılan metaforların tam olarak netleştiğini ben dahil bana göre kimse söyleyemez; hatta Murakami de kitabın tam olarak anlaşılması için birkaç kere okunması gerektiğini söylemiş; okuyacak mıyım tabii ki de hayır; ama diğer Murakami kitaplarını kesinlikle okuyacağım.

Roman içindeki kedi bölümleri bir kedi manyağı olarak çok hoşuma gitti ve içimdeki kedi sevgisi daha da bir pekiştirildi diyebilirim özellikle de sokak kedileri hakkında Murakami'nin verdiği birkaç mesaj da çok iyi idi ve keşke herkes sokaktaki canların farkında olabilse diye düşünüyorum. #7274601 />

Karakterlerin hepsinin tamamen orijinal olduğu ve çok kuvvetli kişiliklerinin olduğu bariz bir şekilde belli oluyor özellikle de Nakata, hakkında oturulup uzun uzadıya konuşulacak bir karakter, bir kitap karakteri ancak bu kadar sevimli, içten ve sempatik olabilirdi; aynı şekilde de Hoşino karakteri ayrı bir güzel ve her insana bu şekilde bir arkadaş lazım dedirtecek cinsten. Roman içinde tek beğenmediğim karakter baş karakterimiz Kafka Tamura oldu; tamam 15 yaşında bir ergen ama bir insan bu kadar cinselliğe yatkın bir şekilde sürekli bilmem neresini defalarca okuduğumuz kişi olmamalı diye düşünüyorum. Biraz havada kalan sonu ve bu durum ile beraber romanın beğenmediğim tek tarafı ve beğendiğim kitaplara eklemememin tek sebebi.

Roman boyunca içinde geçen tüm yer isimleri ve kişi isimlerini Google'a sorma gereği duydum ve okurken de içindeki müzikleri dinleyerek okudum, Youtube üzerinde kitap içindeki şarkılar için güzel bir playlist de mevcut.

Son olarak çevirmen Hüseyin Can Erkin'i buradan kendimce tebrik etmek istiyorum. Çeviri o kadar başarılı o kadar iyi ki ilk kez bir çeviriyi bayıldığımı belirterek yorumluyorum özellikle de Nakata çevirisi çok çok başarılı.

Yorum yaparken okumamış kişileri de düşünerek, olaylar üzerinden konuşmak istemiyorum. kurgu kısmında eksiklik var , daha iyi olabilirdi. Okuduğum için pişman mıyım? hayır.. Dili,işlediği konu ve betimlemelerini sevdim.. Kitapta ismini yazdığı şarkıları (okurken) açıp dinledim. Bu bende güzel bir etki oluşturdu. Baştaki olumsuz eleştirimin nedeni kitap bittikten sonra bazı şeylerin kafamda oturmamasından kaynaklanıyor.. Kitabı okuyanların beni anlayabileceğini düşünüyorum.

Başka bir dünya arayanlar için ; 651 sayfalık bir olanak var ortada...

Haruki Murakami'nin kitaplarını bir senedir her yerde görüp duymaya başlayınca nasıl olduğunu merak edip küçük bir araştırmanın ardından Sahilde Kafka kitabını sipariş etmiştim. Bu yaz okumayı planladığım kitaplar arasında okumak için en heyecan duyduğum kitaplardan biri buydu.

Giriş kısmını çok sevdim, yazarın farklı bir tarzı olduğu anında fark ediliyordu. Okumaya devam ettikçe de ne kadar akıcı bir üslubu olduğunu fark ettim. Kitap kısa kısa bölümlere ayrılmış ve dönüşümlü olarak 3 farklı olayı anlatıyor. Benim ilgimi başlangıçta bunlardan sadece bir tanesi çekmişti. Yaklaşık 100 sayfa sonra okumaktan kesinlikle haz etmediğim bazı kısımların olduğunu gördüm. Okuyacağım kitapları seçerken ahlak anlayışıma ters düşen kitapları almamaya özen gösteriyorum çoğunlukla ama bu kitabı seçerken çok güzel bir araştırma yapamamış olduğumu gördüm. Tabii bende okuma hevesi kalmadı, okumaya ara ara devam etsem de fazla bir ilerleme kaydedemedim hayliyle.

Uzunca bir süre kitabı almadım elime ama İngilizce versiyonunu aldığımdan fiyat olarak normalden fazla olduğu için biraz vicdan yaptım ve dün kararlı bir şekilde kitabı elime aldım. Sonuç: iki günde yaklaşık 400 sayfa okuyup kitabı bitirdim.

Bahsettiğim ahlak anlayışıma ters düşen, özellikle Oedipus hikayesinin bir benzerinin kitapta geçmesi her ne kadar okumayı güçleştirse de sanırım İngilizce olduğu için bunu kısmen görmezden gelebildim ve yazarın oluşturduğu o dünyaya dalmayı başardım.

Murakami'nin gerçekten güçlü bir kalemi var. Riskli bir konu seçmiş, evet herkese hitap etmeyebilir ama sevenleri için harika bir kitaptı diyebilirim. Yoksa bu kadar kısa bir sürede bitirmem olanaksız olurdu. Kore ve Japonların fantastik hikayelerine bayılan biri olarak bu kitabı da sevdim elbette. Yazarın sevdiğim bir diğer yanı da başka kitaplara göndermeler yapması oldu. Özellikle kitapta Natsume Soseki'nin Botchan'ını, Hemingway ve Dickens'ın adını duymak beni sevindirdi. Sonunda kitabın biraz da Fringe'e bağladığını söylemekte fayda var.

Yazara bir şans daha vereceğim umarım bu sefer yüzümü tamamen güldürür...

Yanlışı kendiliğinden kabul edebilme cesaretin varsa, geri dönebilirsin. Fakat hayal gücünden yoksun, sığ ve hoşgörüsüz bir yaşam, parazitlerindekinden farksızdır.
3/5
Bu kitap için açık ara kurabileceğim en net cümle; bazı kitaplar vardır ve hangi kaba sığdırmaya çalışırsanız çalışın ısrarla taşıp aklınızda mantıklı bir yer edinmeye izin vermezler. Tüm kitabı kabaran bir merak duygusuyla okuyup en sonlarını nefesinizi tutup heyecanlanacak kadar hislere bürünürsünüz ama hediye olarak aldığınız şey yalnızca aklınızı bulandırmaktır. Murakami'den okuduğum üçüncü kitap oldu ve varsayımlarıma göre sanırım yazardan okuduğum en güzel kitabı İmkansızın Şarkısı olarak kalacak. Bu eserinden sonra önümüzdeki kitaplarına önyargıyla başlamamam artık mümkün değil çünkü bu kitabıyla birlikte beni çok yordu. Kitaba öyle güzel başladık ki kesin yazardan en sevdiğim bu olacak demiştim. Kafka'nın on beş yaşını doldurmasıyla evden ayrılmasıyla başlıyoruz okumaya. Ardından daha önce hiç karşılaşmadığım bir kurguyla küçük bir çocuk grubunun toplu uykuya dalmasıyla beklemediğimiz bir kısma atlıyoruz. Önce bu toplu uyku olayı ve Kafka'yla bölümler ilerlerken daha sonra kitaba kedilerle konuşabilen Nakata giriyor. Kitap ilerledikçe bu toplu uykudan en geç kendine gelenin Nakata olduğunu ve uyandığında hafızasına dair her şeyi kaybedip geri kalan hayatını silik, saf bir karakter olarak geçirdiğini öğreniyoruz. Bundan sonrasında kitap Nakata ve Kafka'nın öyküsünün devamıyla ikiye ayrılıyor. Kitabı ortalarına kadar baya severek okudum çünkü gitgide güzel bir mantık çizgisine oturacağını düşünüyordum. Son bölümleri de okuyup bitirdiğimde hakkında araştırma yaparak, farklı yorumlara göz attım ama hiçbir şey bu saatten sonra benim bu kitabı sevmemi sağlayamaz. Onca olaya değiniyoruz ve bunların hiçbiri hiç bir yere varmıyor. İlk başta Nakata'nın işlediği cinayetle Kafka'yla bağının olduğu olayda babanın sakladığı kediler bir daha asla ortaya çıkmıyor. Kafka'nın Saeki Hanım'la yaşadıkları tek kelimeyle suratımı ekşitti.

Haruki Murakami'nin okuduğum ilk kitabı, ama bir kitaptan dahi az çok tarzını anlayabiliyorsunuz yazarın.
Dili sade, okuması son derece basit ve okurken hikâye genel olarak keyifle akıyor.

15 yaşında kafasını 'gitmek' ile tıkıştıran kafka, bir gün bu dileğini gerçekleştirmek üzerine evini terk ediyor. Onu dışarıda yeni bir hayat beklerken bu kadar serüveni tahmin etmemiş olsa gerek ki, kendini fantastik denebilecek bir gerçeğin içinde buluyor.
Otobüs yolculuğunda tanıştığı kız Sakura, çalışmak için gittiği kütüphanede ki Oşima ve Saeki Hanım.
2. bölüm olarak anlatılan kısımda Kedilerle konuşan Nakata, Nakata'nın yolculuk arkadaşı Hoşino.
Hepsinin kaderi bir kehaneti ortadan kaldırmak.

Ve esas ana karakter Kafka, evi ise bu 'lânet' diye adlandırdığı kehanet yüzünden terk ediyor.

Okunmadan tadı anlaşılamayacak bir kitap benim için. 650 sayfalık bir serüven...
Not:Bu kitapta kedi ve taşlarla konuşan adamlar kadar fantastik, göklerden balık ve sülük yağacak kadar sürreal olaylar mevcut! :)

Kitabin size neler sunacağı hakkında yada sonu hakkinda bir fikir yurutemeden sizi sonuca kadar sıkmadan ilerleten enfes bir kitap hersey tum detalari ile enfes bir sekilde anlatilmis mutlaka okunmasi gerekenler arasinda yer alıyor

Sahilde Kafka fantastik olaylar içeren aynı zamanda etkileyici bir roman. Kafka Tamura adlı 15 yaşında bir ergenin kaderle çarpışırken kendi benliğini bulması ve oluşturmasını konu alıyor da diyebiliriz. Oşima, Saeki Hanım, Nakata gibi bir az garip, hatta gerçeklikten kopuk karakterlerin de hayat hikayesinin yer aldığı romanda beni en çok etkileyen Saeki Hanım karakteri oldu. Sanki Murakami yarım kalmış insanların öyküsünü romanına konu etmiş. Bir az psikolojik ve bol metafor içeren bir roman hem de. En çok sevdiğim yanı Beethoven, Schubert, Haydn gibi klasik besteciler üzerine yapılmış yorumlar oldu söyleyebilirim. Ayrıca Murakami'nin antik Yunan trajedilerinden etkilendiği kanısındayım. Kral Odipus' tan verdiği alıntılar buna bir örnek.

Müthiş, fantastik, akıcı bir kitaptı. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı ve yazarın tarzını, dilini çok beğendim. Yakın bir zamanda diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. Kısaca kitabı özetlemem gerekirse Kafka Tamura adlı delikanlının 15 yaşında dünyanın en sert delikanlısı olma yolundaki arayışıdır derim.