Soruyorum kendime: Kimsin ?
Yüzüm gözüm yara içinde, kabukları acıyor. Tarihim, durduğum ve gideceğim yer, geleceğim acıyor. Yalnızlık çürük bir dişin oturduğu et gibi. Şişmiş içim. Kalbimin attığı yer acıyor.
Yüreğim daha ağır karanlıklardan
Bir oyuncuysa o, benim
Severek dönüşürüm dişi bir kurbağa ya
Bir kâhinse o, benim
Bilmenin erdemi yormaz ruhumu
Sevgilim söyle: Neyi bekliyorsun sen?
Belki de insan, acı çektiği için başkalarına acı verir. Acının üremesine, bulaşmasına, çoğalmasına izin veren tek tür. Belki temizlenmek için başka çaresi yoktur. Çiğnediği tatsız lokmayı diğerine yutturmak, kendini tok hissetmesinin bir yoludur.
Kitabı 3.okuyuşum. İlk okuduğumda lisedeydim ki o zamanlar pek kitap okumuyordum elime geçmişti ve çok sevdiğimi hatırlıyorum. Tekrar elime alıp okumak istedim ve yine aynı duyguları yaşadım. Kitabın baş karakteri Ersin; oldukça farklı biri. Sürekli kendiyle ve etrafındakilerle bir savaş içerisinde. Kendini ve etrafındaki insanları sürekli sorguluyor. Ailesine karşı kendini hep bir fazlalıkmış gibi hissediyor. Kendiyle olan konuşmalarını ben çok sevdim. Duygularını kendine ifade ederken yaptığı betimlemeler de hoşuma gitti. Hiç duyulmamış bir kitap ama benim için yeri ayrıdır. Okunmasını tavsiye ederim.
Şair ÖldüSibel K. Türker · Can Yayınları · 201242 okunma