Halil İnalcık büyük bir tarihçi olduğu kadar hatrı sayılır bir edebiyat severdi de. Bu eserinde de edebiyattan faydalanıp Osmanlı döneminde şair ve onların hamileri arasındaki patrimonyal ilişkileri çok iyi bir şekilde inceleyip dönemin edebiyat hayatının sosyolojisini ortaya koymuş. Kitap oldukça kıymetli, fakat normal okuyucu için oldukça ağır. İnalcık çoğu şiirleri, beyitleri orijinal dillerinde bırakıp (Farsça, Osmanlı Türkçesi) sadece latinize etmekle yetinmiş. Bu nedenle bir tarih yada edebiyat eğitimi alanların daha rahat okuyacağını düşünüyorum.
Şâir ve PatronHalil İnalcık · Doğu Batı Yayınları · 2019645 okunma
Bu kitabı edebiyata gönül veren kim varsa iyi okusun derkenar tutsun yada not alsın altını çizsin ben defalarca okudum ve bu küçük ama büyük kitapdan patronaj meselesini öğrenin
Şâir ve PatronHalil İnalcık · Doğu Batı Yayınları · 2019645 okunma
Osmanlı Teşkilat Tarihi dersinde sorumlu tutulduğumuz bir kitap idi.Bir gün içerisinde okudum.Kısa olmasına rağmen kesin ve net bilgiler içeriyor.Osmanlı divan şairlerini ve şirilerini sanat ve iktidar ilişkilerini sosyolojik bir yaklaşımda ele alıyor.
Şâir ve PatronHalil İnalcık · Doğu Batı Yayınları · 2019645 okunma
Divan Edebiyatının en parlak dönemi olan 15. ve 16. Yüzyıllarda ki Şair_Patron (Patron denilirken Padişah veya mühim devlet adamı kastedilmekte) ilişkileri mükemmel bir şekilde anlatılmış.
Benim açımdan kitaptaki en kıymetli yer 34. sayfada Karacaoğlan'ın
"Yeşil baş ördek olsam"
"Su içmem gölünüzden"
mısraları üzerine, yazarın dipnot olarak
"Hangi divan şairinin sanatlı beyiti, sevgilisine gücenen Karacaoğlan'ın bu ince doğal yakınışı kadar şiirdir"
şeklinde ifade ettiği bir cümlelik yorumdur. Sen ne güzel insansın Halil İnalcık !
Allah Rahmet eylesin.
Şâir ve PatronHalil İnalcık · Doğu Batı Yayınları · 2019645 okunma
Kitap alanında tektir.Kitapta Osmanli donemindeki sair(sanatci)ile patron iliskisi siyasi bakimdan Max Weber'in patronaj kavramiyla iliskilendirilir.Bu yuzden sair ile patron iliskisi tarih okuyucularina pek farkli sekilde sunulmustur ve cesitli orneklerle konu iyi bir sekilde islenmistir.
"Içerik daha da doyurucu bir bicimde ele alinabilir miydi?Konular daha fazla olabilir miydi?" Sahsen kitap genel bir okuyucu kitlesi bakimindan gayet yeterli durmaktadir.
Hocanin diger kitaplardaki agir uslubuna bu kitapta pek rastlanmaz zaten ornek verilen siirlerin agir uslubu bu durum dengelenmistir.
Son olarak kitaptaki ana fikrin okuyuca verilisi sonlarda yer alan Fuzuli ile ilgili bolumde acik bir ornek niteligindedir.
Şâir ve PatronHalil İnalcık · Doğu Batı Yayınları · 2019645 okunma
Öncelikli olarak bu kitabın başlığı birçok insana ilk başta abes gelebilir. Lakin sayfaları okudukça muhteva ile başlığın birbiriyle ilişki içerisinde olduğu anlaşılacaktır. Bununla beraber '' Patrimonyal'' devlet anlayışını şu şekilde tanımlayabiliriz: ''Egemenlik gücü, mülk, tebaa mutlak biçimde hükümdür ailesine aittir.'' Bu tanımlamadan
Tavsiye üzerine okuduğum bir kitap. Gece bitirdim kitabı ancak yorumlayacak, kendime not bırakacak halim kalmamıştı.
İlk olarak kitap zaten ilk çıktığı dönem oldukça ses getirmiştir. Her ne kadar hacmi küçük olsa da içerik olarak oldukça sağlam ve kaynak olarak kullanılabilecek bir kitap.
Ancak divan şiirlerinin dipnot olarak günümüz
Patrimonyal Devlet ve Sanat üzerinde sosyolojik bir inceleme olarak başlatılan bu kısa kitapta; 15 ve 16. Yüzyıl dönemine ait ünlü şairlerin geçimlerini ve mevkilerini kazanmak için Patrona (Padişah) yakınlık ve en üst şekilde övgülere yer vererek istediklerini kazandıklarını resmi evraklarla aldıkları paraları da göstermektedir.
Aradan yaklaşık 500-600 yıl geçmesine rağmen her ne kadar kişiler ve işleyiş metodları değişsede ana düşünce fikri hep aynı kalmış malesef. En küçük devlet kurumundan, en büyük kurumlara kadar adam kayırma var gibi durmakta. Patronaj düşünce halen çalışmakta.
Dikkatimi çeken ünlü şair Fuzuli'nin günlük 9 akça para alması, zamanında çok para götüren meslektaşlarına karşın birşey kazanamamış olması beni şaşırttı. Herkese iyi okumalar
Şâir ve PatronHalil İnalcık · Doğu Batı Yayınları · 2019645 okunma
Bizim “himaye” Batı’nın Patronaj dediği müessese, yani geçmişte devletin sahiplerinin, büyüklerinin hem gücü hemde serveti olan sanat meraklılarının sanatçıyı himayeleri altına almaları, maddi ve manevi destek verip eser ortaya koymalarına katkıda bulunmaları demektir. Avrupa’da geçmiş devrin papaları, herhangi bir yerin kralları, prensleri,
