“Sait Faik'in Hikayelerinde Başlıca Konular” başlıklı bu kitap, 1990 yılında hazırlanan yüksek lisans tezinin düzenlenmiş halidir. Çalışmadaki amaç, yazarın daha iyi tanınmasına ve anlaşılabilmesine bir nebze olsun katkıda bulunmak, Vedat Günyol'un “sevgi peygamberi”1 diye nitelediği Sait Faik'in insanları eksik ve eleştiriye değer yönleri ile değerlendirdiği hikayelerinde, bu sevginin gelişigüzel herkese sunulmadığını göstermek, “hayatını kendi kişilerinin hayatı ile”2 birlikte yaşayan yazarın, sanatı ile iç içeliğini gösterip pekiştirecek konuları sergilemek; sanatçı sorumluluğuna, insanları haksızlıkların olmadığı bir dünyaya çağıran duyarlılığına ve mücadele için nasıl kaleme sarıldığına dikkati çekmektir.
