Ludvik ilk aşkı Marketa’yla mektuplaşırken Marketa devrim rüyalarını ona anlatıyor. Ludvik bu durumu içselleştirerek ona küçük bir şaka yapıyor ve olayların bu şaka üzerinden devam ediyor, partiden atılıyor, maden işçiliğine gönderiliyor. Kitabın ana teması şaka dolayımından birey ve toplum ikilemini ele alarak başlıyor ancak sonrasında sıradan bir hayat hikayesine dönüşüyor. Burada yazarın muhteşemliğini teslim etmek gerek diye, düşünüyorum çünkü ana temanın sunuluşu ve anlatılmasından sonra Ludvik’in hayatı sorgulayışını görüyoruz. O kendisine ne soruyorsa kendimize sormak zorunda kalıyoruz çünkü Ludvik fikirlerini “Ben” olma arzusu ve “Kendi hayatını yaşama” cesaretiyle ilerletmeye çalışırken dışarıdan totaliter bir rejimin baskısı gibi onun düşüncelerinin sadeliğiyle afallayıp kalıyoruz. Bence diğer karakterlerin (Helena, Jaroslav, Kotska) fikirlerinin Ludvik ile aynı şekilde sunulması romanın bütünlüğünü hırpalamak adına özellikle tercih edilmiş çünkü onların hayatları üzerinden Ludvik’in tutarlılığı zedelenebiliyor ve biz, Ludvik’in sadeliği ve huzuru karşısında son ana kadar ikna olamıyoruz.
Kitabı çok beğendim çünkü konu ve konunun sürekliliğini koruma şekilleri çok hoşuma gitti.
10 değil de 9 verme nedenim tamamen kendi beğenilerimden kaynaklı. Ben sonunun, her zaman olduğu gibi, daha trajik bitmesini bekliyorum ancak Kundera’dan anlayabileceğimiz gibi sonun da başın da bir önemi yok, sadece hayatın devingenliğini fark etmek ve yaşamın melankolik olumlanmasının değeri var.
