Döneminde iyi eğitim almış, çok okumuş, bilge biri aslında Sakallı Celal. Onu filozof olarak nitelemek, kitabı bitirdikten sonra çok “iddialı” bir niteleme gibi geldi bana. Aslında çok tembel, başkalarının sırtından geçinenen ve etrafına durmadan eleştiri yönelten, var edilenleri de zor beğenen biri…
Kendi pek yıkanmıyor, temizliğine dikkat etmiyor ama gidip konuk olduğu, sofrasına oturduğu evlerden - özenli bir temizlik- dahil birçok şey bekliyor. Çelişkili bir durum. Söyledikleri, yaptıklarıyla da uymuyor her zaman.
Bu kitabın yazarının da onun gibi Galatasaray Liseli olması, onu anlatırken yazarı biraz abartılı olmaya itmiş gibi sanki. Gibi değil aslında, öyle!
Filozoflara özgü, bilgili, alçakgönüllü, derinlikli, bir yanına rastlamadım Sakallı’nın kitabı okurken…
İlginç, okunabilir bir kitap; ama ahım şahım sarsıcı bir etki yaratmadı bende… Bir eş dost sohbetinde anlatılacak kadar ilginç bir yaşamı, bir filozofun yaşamı diyerek kitaplaştırmak ve insanlara sunmak ne derece doğru bilemedim. Yine de emeklerinden dolayı ileri gidip Orhan Karaveli’nin ruhunu incitmek istemem.
509.jpg)
