İsminden de anlaşılacağı üzere bir solukta okunabilecek ve rahatlatabilecek bir kitap.
Yazar, içeriği itibariyle daha çok ruhsal ve düşünsel konular üzerinde kendi yaşamından hareketle bizleri okumaya teşvik ediyor.
Çoğu zaman kendimizi bir hiç olarak gördüğümüz ve değersizleştirdiğimiz bu zamanların yeri doldurulamayacak ve geri dönülemeyecek kadar uzak olacağından bahsediyor. Gerçekliği ne yazık ki büyük ölçüde yansıtan şu alıntıyı da eklemek isterim;
'Belki de büyümek bazen sadece olduğu yerde durarak, dururken içini dinleyerek, dinlerken o sesi gerçekten anlamaya çalışarak oluyor. Büyümek her istediğini söyleyerek değil, daha fazla susarak oluyor. Büyümek insanı daha zengin değil daha çıplak, daha gürültülü değil daha sakin yapıyor. Büyüdükçe insan kendini affediyor, derine daldıkça okşanması gereken yaralarını daha çok fark ediyor,. Daldıkça kendinde daha çok kayboluyor, gözleri yandıkça daha çok yanıyor. Bir kere o derine dalmayagörsün, insan kendine yenilmeyi onlarca, zayıflıklarını sevmeyi yüzlerce defa kabul ediyor. Büyümek dediğin zamanın geçmesiyle kendiliğinden olmuyor. Acıyla, korkuyla ve belirsizliğe bedelsizce açılmakla oluyor. Ve maalesef büyümek beraberinde coşkulu bir zevk değil, hep ince bir sızı getiriyor.
