Ona göre cennet, insan hayatının sonundaydı, bana göre cennet parmaklarımın ucundaydı. Ona göre Sihem bir melekti, bana göre benim karımdı. Ona göre melekler ölümsüzdü, bana göre melekler bizim yaralarımız yüzünden ölüyorlardı...
"İnsanların çılgınlığında sadece iki uç nokta vardır. Çaresizliğimizin bilincinde olduğumuz an ve diğerlerinin kırılganlığının bilincinde olduğumuz an. Önemli olan çılgınlığı üstlenmektir doktor ya da katlanmaktır."
Küçük düşürülmekten daha kötü bir felaket olamaz. Bu, sonu olmayan bir hüzün doktor. İnsanın yaşama sevincini yok ediyor. Ruhunuzu teslim etmekte geciktikçe, aklınızda tek bir fikir oluyor; insan zavallı, kör ve çıplak yaşadıktan sonra şerefiyle nasıl ölür?
İnsan onuruna hakaret edildiğinde bütün felaketler mümkündür. Özellikle onurunu korumanın imkanı olmadığının, çaresiz kaldığımızın farkına vardığımızda...