Safveti Ziya, Serveti Fünun içerisinde en az eser veren yazar diyebilirim. Biz kendisini aşırı batı hayranlığı ve Cumhuriyet'in ilk yıllarında Atatürklü salonlar dahil her yerde verdiği protokol ve adabı muaşeret dersleriyle tanıyoruz. Kendi hayatının da salonlar arasında geçtiğini söylemek mümkün.
Aslında, dönemine göre bence çok maharetli ve süslü kelimeli bir öykü anlatıcısı. Teknik açıdan zamansal olarak iyi bir eser olduğunu düşünüyorum. Özellikle kurgu içinde kurguyu fikir edinip esere yansıtmak muazzam iş.
Toplumcu olmamak ve taklitçi olmakla eleştirildiği hususunda şöyle bir parantez açabilirim kendi adıma, evet modernite nazireleri var ama bazı yerlerden daha derin dersler çıkarmanın da mümkün olduğu bir eser.
Çeviri veya batı edebiyatından izler taşıyor. Aynı cümlede hem Farsça, Arapça hem de Fransızca kökenli kelimeler ile karşılaşabiliyoruz. Sebebinin şöyle olduğunu düşünüyorum; dönem içerisinde dili ve işlerliğini denetleyen bir kurum yok, çeviri eser sayısı az olduğundan batı kökenli kelimeler olduğu gibi kullanılabiliyor. Çünkü örnek yok veya dönüşüm tercih edilmiyor. Bunun, hem divan hem de batı edebiyatı etkisiyle dilimizi arılıktan çıkardığını düşünüyorum.
Ben daha toplumcu ve en nihayetinde milli unsur sevdalı eser sevdiğimden kendimi bulamadım. Döneme farklı bir yerden bakmak adına okunabilecek bir eser. Bu eser ve dönemsel bazı eserler için bir çeviri etkisi araştırması yapmak adına, esere daha betimsel bir yerden baktığım doğrudur. Arz ederim. :)
#bookstagram #safvetiziya #salonköşelerinde
