Ingiliz Basbakanlarindan Winston Churchill (1874-1965), Atatürk için “kaderin adami” tanimlamasini yapmistir. Belki dogrudur. Fakat bu tanimlamada, biraz da kendi baslarina gelen hezimeti, “yaratilisa” siginarak örtme çabasi oldugu kesindir. Avrupa medeniyetinin “akilci/rasyonel” Churchill’i, konu emperyalizmin oyununu bozarak Türklüge yeniden hayatiyet veren Mustafa Kemal’e gelince isi “kadere” havale etmistir! Elbette Mustafa Kemal Atatürk’ü diger insanlardan farklilastiran Allah vergisi bazi üstünlükleri vardir. Fakat O’na “kaderin adami” dersek, birikimlerini, kendisini gelistirme çabalarini, mesleki tecrübelerini, yeteneklerini ve kisisel becerilerini yok saymis oluruz. Yusuf Hikmet Bayur’un naklettigine göre Atatürk 1926’da, “Dahi odur ki, ileride herkesin takdir ve kabul edecegi seyleri ilk ortaya koydugu vakit herkes onlara delilik der.” demistir. Deha sahibi lider, “dahi”yi anlatmistir. O’nun hayatina bakildiginda, zamaninda söyledigi ve yaptigi pek çok sey maalesef söyledigi veya yaptiginda, muhataplari tarafindan “delilik” olarak görülmüstür. Sonra, ilerleyen zaman O’nu hakli çikarmistir. O, tanimini yaptigi “dahi”nin kendisidir. “Dahi Atatürk”ün, 1881’de Selanik’te orta halli bir ailenin dördüncü çocugu olarak baslayan ve çok kisa diyebilecegimiz 57 yil süren hayati 1938’de Istanbul’da noktalanmis; naasi “Baskent” yaptigi Ankara’da ebedi istirahatgâhinda, isgalden kurtardigi vatan topragi ile bulusmustur. “Dahi Atatürk” serimizin 6 kitabinda Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün bu 57 yillik ömrü ana hatlari ile anlatilmis, kisilik özellikleri ortaya konmustur. Her kitap, hayatinin önemli bir kesitini içermektedir.
