“Maram Al Masri’nin şiirleri küçük şeylerin şiirdir. Küçük şeylere her zaman yüklü bir şiir, keşiflerle, anlamla dolu, neredeyse bir konuşma sırasında aklınızı çeliveren ayrıntılarla. Onun şiirinde, nesne sağaltıcı bir kimlik kazanır, şiir onda, bir ilişki içinde müdahale yeteneğine sahip olur. Bu nedenle yorumlanıp, deşifre edilmelidir: Onun şiiri, kendi hayatından yola çıkan ve hafife alınması mümkün olmayan değerli ve günlük olanakları keşfi ile, hem de küçük parçalar tarafından gerçekleştirilen delici, büyük ve titizlikle özgürlüğüne değer veren bir kadın devrimidir. Bu çocuk göz, nesneye bu içten ilgi, kelimelerin içine yerleştirdiği
ve 'köprü ve geçit' işlevini yüklenmiş, iç evrenselleri için, geleneksel yolculuğun sonucudur. Şiir o köprülerden geçer ve sonunda ayrıcalıklı dolambaçlı bir yolculuk haline gelir... O bir melez göz,karşısındaki aynaya kendisini ve başkalarını yansıtmak için dikkat kesilmiş bir gözdür. Maram'ın şiirindeki uyum, arzu ve vazgeçme, kendini iptal etmeyle dans eder.. Evde parlak ve günlük bir hareke-e, caddede, bir yolculukta. Ve evrenin parçası olan bir dil oluşturur.”
ADONİS
