Türünde sevdiğim yazarlardan biridir McNaught. Bu kitabı için “en kötü kitabı, imkansızı anlatmış, kurgu bile yok” diyenlerin yorumlarını da okudum. Ancak gerçekçi yorum yapılmadığını düşünüyorum. Günümüzde internetteki iki yazışmayla birbirini hiç tanımadan her anlamda neler neler yaşayan insanlar var. Mesela bana bu kitabı hediye eden dünyalar tatlısı insanla henüz hiç yanyana gelemedik ama en acı zamanımda -ikizlerimden birini doğumdan önce kaybettiğimde- olduğu gibi en tatlı heyecanlı günlerimde -kız kardeşimi evlendirirken ya da en kıymetlime isim seçerken- bedenen olmasa da manen hep yanımdaydı. Hatta oğlumun isim annesi olur kendileri. Haliyle ben böyle bir kurgunun gerçek olabileceğine inanan azınlıktayım. Gerçek gelmeyen tek yanı,günümüzde “aşk” ilişkisi denen ikili ilişkiler bu kadar tene indirgenmişken burdaki erkek kahraman kadar ince fikirli,kontrollü,fedakar,sahiplenici ve korumacı olunamayacağı. Ancak bize satır arasında gerçek sevginin engel tanımadığını,en imkansız olaylarda bile doğru cümleler ile “olur” kapılarının açılabileceğini,gerçek sevginin fedakarlık ve anlayış ile hoşgörü gerektirdiği çok güzel anlatılmış. Kendimi olayların içinde hissederek okudum
Söylemezsem çatlarım;sevgili epsilon hatalı çeviri sana yakıştı mı? Ya yazım ve noktalama yanlışları?
Ben yabancı dil öğretmeni olduğum için işim kelimelerle dans etmek. Haliyle ister istemez imla ve noktalama hataları beni çok rahatsız ediyor. Haricinde severek okudum. Umarım sizler de okur ve en az benim kadar beğenirsiniz. Kitapla kalın.
