Açıkçası arka kapağı okuduğumda, bunca zamandır seride yan karakterliğe bile oynamayan Francesca'nın sesini sonunda duyacağımı düşünerek sevinmiştim.Ancak görüyorum ki bu hikaye diğer kitapların aksine bir Bridgerton'ın degil, Bir Sterling'in, Micheal'ın öyküsüymüş.
Hayatının Aşkıyla tanışmasıyla kaybedişinin bir oluşu.Yanlış zamanda doğru insanı bulmak(!).Onca zaman kendi içinde yaşadığı çekişmeler, duyduğu vicdan azabı...Her şey çok gerçekçi ve yerindeydi.Bu sebeple belki, sonlara dogru bu ilişkinin kabul görmesi icin sürekli John'ın öne sürülmesi, o da böyle isterdi düşüncelerini çok sığ, yapmacık buldum.Hiç gerek yoktu.Micheal ne kadar dolu,gerekçeleri olan bir karakterse Francesca'yı o kadar 2 boyutlu buldum.Nefret ettim.
Seride Bridgertonların bahtının güzelligi her kitapta beni şaşırtır, bu kadar da olmaz dedirtirdi.Evet, Francesca annesi kadar olmasa da bahtsız bir kayıp yaşıyor ama her şeye rağmen olgunlaşmadığı çok açık.Tüm belirsizlikleri, çocuk çocuk tavırları gercekten rahatsız edici.Michael onu ruhuyla sevse de Francesca'dan hiç emin olamıyorsunuz.Yazar bir şekilde ikisinin mutlu sonunu hazırlasa da bazı hikayelerin bitmesi gerektiğine inanıyorum.Olmaması yaşanmasından daha hayırlıdır.Bu yüzden pek sevemedim kitabı.
