Sandık Lekesi'ni yaklaşık iki yıl önce okumuştum. Son okumamda kurguları, alt metinleri ve dili ile daha fazla etkiledi beni. Her öyküyü çok beğendim ama beni en çok Yülerzik etkiledi. Öykünün sonundaki boşluğa yazdıklarımı buraya aktarmak istedim.
"Yaşamın sırrına erme, deneyim aktarma, heybeyi doldura doldura ilerlediğimiz bir yaşam yolculuğu. Bilginin kullanımı, bilgelik, sabretme, ne istediğini ne aradığını bilme, inceliklere dikkat etme. Amacını belirlemek ve ona giden yolda pişmek, yanmak, yolun kendisi olmak, biriktire biriktire çoğaltmak ; çoğaldıkça kendiliğin ve yaşamın sırrına ermek, hamlıktan olgunluğa evrilmek. Sonrası? Sonrası yolcu yolunda gerek. Yaşamdan biriktirdiklerin senin zenginliğin. Yolun bundan sonrasında ne yapacağını sen bilirsin, ister durur ister gidersin. Durursan ne olur bilemem ama devam edersen Aşkar 'ın seni beklediğini görürsün az ilerde. Ne demişti anlatıcı öykünün sonunda?
' Önemli olan hangi gerekçeyle yülerziğe ulaşmak istediğini kavramandır. Yülerziği anlamak için aşkara doğru giden o uzun zahmetli yolu göze alman gerekir. Ne yazık ki aşkarı nasıl kullanacağını söyleyemeyiz. Doğrusu bugüne kadar gereğinden fazlasını söyledik bile... Bundan sonrasını sen bilirsin, ister durur, ister gidersin.'
