Saray Rejiminin Çöküşü
Ümit ÖzdağQuotes
“AKP seçimleri kaybederse içsavaş çıkar”, “AKP’nin bekası devletin bekasıdır”, “Ben ölürsem devlet parçalanır” söylemlerinin tamamı yumuşak hegemonik rejimin “İktidarı devretmeyeceğiz” manifestolarıdır.
Türkiye, Filistin-İsrail anlaşmazlığında Araplardan daha fazla Arapçı, Filistinlilerden çok Filistinli olan politikayı terk etmelidir. Türkiye için FKÖ ile Hamas arasında ilkesel olarak fark olmamalıdır. Türkiye’nin Filistin davasına olan sağlıksız kayıtsız-şartsız destek politikası kayıtlı ve şartlı bir politikaya dönüşmelidir. Filistin, Türkiye’nin Kıbrıs ve Ermenistan dahil hiçbir politikasında Türkiye’nin yanında olmamış, Türk tezlerini desteklememiştir.
Türkiye, İsrail ile olan ilişkilerini Arap-Filistin ipoteğinden kurtarmalı ve kendi milli menfaatleri zemininde şekillendirmelidir. Türkiye ile İsrail arasındaki asıl mesele Filistin değil, İsrail’in Kürdistan kurma politikasıdır. Türk-İsrail görüşmelerinin konusu olması gereken husus da budur. İsrail, büyük Türkiye’nin dostluğu ile küçük, sıkışmış, jeopolitik bir yük oluşturacak tampon devletçik olacak Kürdistan’ın dostluğu arasında tercih yapmak zorundadır. İsrail’in Türkiye’nin toprak bütünlüğüne saygı göstermesi ve Türkiye için yaşamsal tehdit oluşturan bu politikaya desteğini sonlandırması karşılığında İsrail’in güvenliğini de kapsayacak çok boyutlu bir ilişki süreci geliştirilmelidir.
15 Temmuz öncesinde ve 15 Temmuz’da yaşananlara rağmen yaşananlardan ders almayan Saray Rejimi, Mart 2021’de Harp Okulları’nda tarikat ve cemaatlerin örgütlenmesinin önünü hukuken açan düzenlemeler yapmıştır.
Muhalefete sağlanan imkân seçimlere girmesidir ancak seçimleri kazanması değildir.
Suriyeli Araplar ile Türkler arasında sosyolojik bir milli bütünleşme sağlanamayacaktır. Suriyeliler içimizde büyüyen ayrı bir millet olarak varlıklarını sürdüreceklerdir. Bir süre sonra Arap azınlık hakları talepleri yükselecek, Arap kimliğine ve milliyetçiliğine dayanan partiler ortaya çıkacaktır. Arap seçmen Türk siyasetini esir alacaktır.