Şimdi…Hem birden çok kitap okudum hem hiç. Hem merakla bekledim bazı şeylerin aydınlanmasını hem de kafam daha çok karışsın istedim. Çünkü karakterler konuştukça, onlar anlatıldıkça keyiflendim.
Bir yazarın ikili yaşamıyla başlıyor kitap.
Ve bir de bakmışız çok alakasız bir noktada şunu soruyor buluyoruz kendimizi : yazarın/şairin gözleri ne renkti?
.
Bol karakterli, bol monologlu bir eserdi Sardalyanın Gizemi. Bazı noktalarda kim kimdi, yahu şimdi neyden bahsediyorduk? dedim, kabul, o sebeple biraz dikkat gerektiren bir kitap bu. Ben çok sevdim!
.
Bir de alıntı ekliyorum:
“İnsanlar ne zaman hikaye anlatır, biliyor musun? diye sordu.
-Ne zaman?
-Gerçeği aktarmak için yalan söylemeleri gerektiğinde.”
.
Özde Duygu Gürkan’ın pek beğendiğim çevirisi, Emine Bora kapak tasarımıyla ~
