Çok çok etkilendiğim bir tarihi roman.. Her sayfayı hazin sonu bilmenin verdiği üzüntü ile çeviriyor insan.Keşke okuduklarım sadece bir kurgu olsaydı ama ne yazık ki Sarıkamış tarihi bir roman...Bir savaş ki üstünde hava koşullarına uygun olmayan kıyafetlerle, her daim aç, her daim bir dağı aşmak için yorgun ayaklarla ama içlerinde hep kırık bir ümitle ,Sarıkamış'a ulaşıp oradan Kafkasya'ya ulaşma hayaliyle kara kışın üstüne üstüne yürüyen evlatlarımız,canlarımız...Bedenleri, ruhları dayanamamış bu amansız yürüyüşe,kimin dayanır ki? Anlamak,anlatmak için okuyun.Isınmak için atların yem torbasını kafalarına geçiren,içindeki arpayı da kendine azık eden evlatları unutmamak için okuyun...Sıcak bir sobanın yanıbaşında çorba içmek lüks olmuş onlar için, uyumak lüks, hayal kurmak, düş görmek, sevda çekmek lüks... Hasret kaldıkları uykuya daldıklarında uyanmak da mümkün olmuyordu üstelik.
Sadece asker bir bilinmeze yürümüyor yörenin halkı ise Rusların köylerine baskın yapma ihtimaliyle bir göçe çıkıyor ;yollarda Ermeni çetelerinin zulümlerine denk geliyorlardı.Doğayla,karla, Ermeni ile Rus ile topyekün mücadelemizin bir romanı Beyaz Hüzün...
