Kaçarız. İstemediğimiz her şeyden; korkudan, aşktan, karanlıktan. Kurtulmak istenen şeyin üzerine yitmek gerektiğini, her kaçısın aslında daha da yaklaşma olduğunu bilemeyiz. " Geçmişin ve geleceğin, sonun ve başlangıcın, aşkın ve korkunun birbirine karıştığı soluk soluğa bir kaçış hikâyesi... "Her şeye rağmen sevmeye nasıl devam ediyorsun? Eskiden tanıdığın kişi değilim ben; ne o kadar masum ne de günahsız. Yüreğini kanla yıkamış satılık bir ruhum, affetme beni. Bir yanı karısının onu reddetmesini, tüm öfkesini ve nefretini yüzüne haykırmasını istiyordu. Çünkü kendisi olsa asla kabul etmezdi böyle bir durumu. Ama diğer yanı... Diğer yanı sarılmak, saatlerce sarılmak, günlerce sarılmak, kokusunu çekip günahlardan arınmak istiyordu. Son söz kadınındı - Ladininindi; dudaklarının arasından çıkacak bir çift sözü bekledi. "Peygamber Vahşiyi affederken, Rabbim kendine şirk koşanları bile bağışlayacağını ayetiyle tecelli ederken aciz bir kul, kendi gibi aciz bir kulu nasıl affetmez? Bana ne oluyor? Bize ne oluyor? İçimi huzurla dolduran ayetlerin hatuna affediyorum ve Allah aşkına seviyorum Yaratılmışların en şereflisi olan insan; çoğu zaman farkında olmaz ama her engeli aşabilecek güçle ve nimetle donatılmıştır. İnanç denilen fıtrat, tüm zorlukları yerle bir edebilir. Ve bazen de her şey tek bir ayette gizlidir. "Onlar, Allah'a cinlerden de ortak koştular. Halbuki onları yaratan O'dur. Bilgileri olmadan Ona oğullar, kızlar uydurdular. Allah'ın şanı onların uydurdukları sıfatlardan münezzeh ve yücedir.'' EN'AM Suresi 100.Ayet
