Bize hiçbir şey yapmadılar sadece bizi en mutlak anlamdaki hiçliğin içerisine yerleştirdiler, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
İnsan, bir şey olmasını bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. Bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyor, şakakları zonklayana kadar düşünüyordu. Bir şey olmuyordu. Yalnız kalıyordu. Yalnız, tamamen yalnız.