Ama düşünceler bile her ne kadar temelsiz görünse de bir dayanak noktasına ihtiyaç duyar, yoksa onlar da döne döne ve mantıksızca kendi etrafında uçuşmaya başlar; onlar da hiçliği kaldıramıyorlar. Sabahtan akşama kadar bir şey bekleniyordu ama hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu; düşünüyor, düşünüyor, düşünüyordu ta ki şakakları zonklayana kadar hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız… Yalnız…