Avrupa'da savaş, durup yeniden başlayarak on üç yıl sürmüştü. Şimdi, 1805'te sözde barış olmuştu ama huzursuz bir barış. Avrupa kralları, Fransa'da Bourbon hanedanını deviren devrime karşı hemen silaha sarıldıkları halde, Napoleon'un askeri dehası karşısında bir şey yapamıyorlardı. Fransa ile savaş halinde bir İngiltere kalmıştı; o da, bunu denizlerdeki üstünlüğüne borçluydu. Bütün öteki devletler gibi, Rusya da, Avusturya da savaştan çekilmişlerdi. Yalnız Napoleon imparatorluğunu gittikçe genişletiyordu. Bunun üzerine Avrupa devletleri kendi topraklarını kaybetmekten korkarak, savaşa katılmayı yeniden düşünmeye başlamışlardı.
– Ya Prens, Cenova da, Lucca da artık Bonaparteler'ın malikânelerinden başka bir şey değil. Bakın size söylüyorum: Eğer hâlâ, savaşmayacağız derseniz, şu kâfirin, evet, bence kâfir o, başka bir şey değil, bu kâfirin bütün alçaklıklarına, rezilliklerine hâlâ boyun eğeceğiz derseniz, gözüm görmesin sizi. Dostluğumuza son veririm.
Sizin dediğiniz gibi, sadık kölem olmaktan çıkarsınız artık. Ne o?
Bakıyorum korktunuz. Yo, yo aldırmayın. Gelin şöyle oturun bakayım da anlatın.
