Savaş ve Barış
Lev TolstoySözler ve Alıntılar
Söylüyorum size. Aşkınız beni deli etti. Bu kadar güzel ve baştan çıkarıcı olmanız benim suçum mu?
Onu düşünmüyorum ve düşünmek istemiyorum.
Her şey kaderin eseri. Bunun kader olduğuna şüphe yok.
Bir insan, can veren bir hayvana rastlayınca benliğini korku kaplar. Kendisi,varlığı, gözlerinin önünde yok olmakta, ortadan kalkmaktadır. Ama can çekişen yaratık, bir insan, hem de çok sevilen bir insansa, o zaman hayatın sona ermesinin yarattığı korkunun yanı sıra, bu olaya seyirci olan kimsenin ruhu sarsılır, tıpkı bedeni yaraya benzeyen bir yara alır.Bu yara, bazen ölümcüldür. Kimi zaman da tedavi olur ve zamanla iyileşmeye yüz tutar. Ama, sürekli sızlar ve ızdırabını çoğaltan dış dünya ile temastan kaçınır.
"Artık inanmış mıdır? İnançsızlığına pişman olmuş mudur? Şimdi cennette midir?- Ebedi barış ve kutsama ülkesine varmış mıdır?"
Her şey öyle yabancı, öyle umduğundan başkaydı ki...
"Bir şey söyleyeceğim sana. Sen çok acı çektin. Bu işte yalnız kalbinin sesini dinle. Bütün söyleyeceğim bu..."