Saflarda savaş; kendi içinde savaş: insanoğlunun..
Çeşit çeşit karakter ve değişime uğratan sebepler, sonuçlar. İnsan ruhuna yaklaştığımı hissettim. Değişim hem çabuk oluyor (insan farketmiyor) hem de zor oluyor (çetin bir savaştan geçiyor).
Bazılarına kötü gelen tarafları ( daha başında hikayenin sonuna dair yazarın açıklamaları) benim için güzel gelen taraflarından. İçinde bulundukları duyguların durumların zamanla ne şekil sonuçlanacağını karşılaştırma fırsatı sunuyor. Kitap o kadar uzun ki sonuna gelindiğinde bu fırsat elden gitmiş oluyor. "Ne umdum ne buldum !"
Beklentiler karşısında zayıf insan ruhu. Ölümü ele aldığında, o gerçeklik tokat gibi yüzüne vurduğunda herşey anlamını yitiriyor.
İnsan ruhu anca bu kadar çıplak gözler önüne serilebilirdi. İnsan mutsuzken sarayların kapkaranlık; mutluyken harabelerin bile gözüne canlı parlak geldiği bir mahlukat.
İnsan hata yapabilir, yanlış kararlar verebilir. Olaylar akışı, gidişi yönlendirir, durumlar kendini oluşturur, sonuçlardan kimse bir başına sorumlu değildir. Geçmişe bakıp eldeki verilerle tarihe yön vermek kolaydır. Anın zorluğu, karar vermenin güçlüğü, hayatın başlı başına yorucu ve belirsiz olması insanı insan tarafından yargılanmaktan muaf tutar.
Eee ne demişler "Kimse sınanmadığı günahın masumu değildir."
"İnsan hayatının akılla idare edilebileceğini kabul edersek hayat ihtimalini ortadan kaldırmış oluruz."
Tolstoy her şey kader demiş gibi geldi bana..
Ders içerikli bu koca kitabı okumaya üşenmeyin sonuç olarak.
