Kumagai Naozane, genç ve yakışıklı Samuary Atsumori'nin kellesini koparmasıyla ün kazanmış bir Japon savaşçısıdır. Bir 12. yüzyıl destanı olan ve Japon edebiyatının temel taşlarından biri sayılan Heike'nin öyküsünde yer alan bu parça en bilinen ve en sevilen bölümdür.
Kumagai, Atsumori'nin güzelliğiyle büyülenir, yine de kendini görev gereği genç adamı öldürmeye zorlar. Ardından nedamet eder ve bir daha dövüşmemek için rahip olur. Bu öykü alabildiğine ünlüdür, sayısız şarkıya konu olmuştur, üzerine çok yazılıp çizilmiştir. Hem No hem de Kabuki'de resimlenmiş ve sahnelenmiştir. Peki, bu ünlü ve duygusal öykü gerçeği yansıtıyor mu? Ya da tüm gerçeği yansıtıyor mu?
Kumagai'nin çağı ve yaşamını yeniden ele alan eserinde, Donald Richie tam da bu soruyu soruyor. Savaşçının son zamanlarda keşfedilen anılarına dayanan Savaşçı Kumagai'nin Anıları, Kumagai'nin geçmişiyle hesaplaşma deneyiminin kurgusal halidir. O geçmiş ki, gerçekten kendisinin olanla, ileride Heike'nin öyküsüne dönüşecek olan, inzivaya çekildiği sırada manastırdaki keşişlerin ağzından duyduğu diğer geçmiştir.
Savaşçı, geçmişini hatırlayıp, bunu kurgusal olanıyla karşılaştırdığında, Heiankyo (Kyoto) şehrinin gizemlerine; General Kiyomori başkanlığında Taira (Heike) klanını iktidara yükselten ve ardından Yoritomo ve Minamoto (Genji) klanlarının ellerinde yok eden savaşlara; Uji Nehrindeki muharebelere; İmparator Go-Shirakawa'nın imparatorluk sarayına değiniyor ve en nihayet son Taira muharebesini çocuk İmparator Antoku'nun denizin derinliklerine bırakıldığı Dannouro'daki deniz saldırısını hatırlatıyor.
