Ey gül, sənə könlümdə məhəbbət yenə vardır,
Əvvəl var idi vəslinə həsrət, yenə vardır.
Zülfündən idi sübhə kimi hər gecə söhbət,
Hər yerdə, hər işrətdə o söhbət yenə vardır.
Çox zalımı məhv etdi, dəyişdirdi təbiət,
Səndə, mələyim, vəhşi təbiət yenə vardır.
Zülfün, nə qəm, eylərsə könül mülkünü yəğma,
Fəth etsə qoşun hər yeri, qarət yenə vardır.
Min fitnə yatıb naz ilə ahu baxışında,
O məsti-xətadidədə adət yenə vardır?
Göstərmə o gül çöhrəni, qoy bilməsin aləm,
Hazırda bizim əsrdə cənnət yenə vardır.
Vahid, bu qəzəldə sənə Möcüz verib ilham,
Sənətkar özü yoxsa da, sənət yenə vardır.