Seçilmiş əsərləri
Mihail Yuryeviç LermontovQuotes
Lermontov-un en sevdiğim şiiri ... O kadar derin ki..
Мне грустно, потому что я тебя люблю,
И знаю: молодость цветущую твою
Не пощадит молвы коварное гоненье.
За каждый светлый день иль сладкое мгновенье
Слезами и тоской заплатишь ты судьбе.
Мне грустно… потому что весело тебе
Sayfa 22
Mahpus (Узник)
Yalnızım ben, huzur yok:
Tamamen çıplak duvarlar,
Lambanın ışığı cılız,
Can çekişiyor ateş,
Tek duyulan: arkasında kapıların
Ölçülü tiz adımları duyuluyor
Gecenin sessizliğinde
Mülayim zindancı geziniyor.
Bir beklentim yok ki hayattan,
Üzülmüyorum da hiç geçmişe.
Arıyorum özgürlüğü ve huzuru!
Uykuya dalıp unutulmak istiyorum!
Fakat o soğuk kabir uykusunda değil…
Asırlarca uyumayı isterdim.
Uyuklasın göğsümde hayatın kudreti
Her nefeste göğsüm, inip kalksın sessizce.
Sesim titreyerek tüm gece ve tüm gün
Anlatsın aşkı tatlı bir sesle
Her daim yemyeşil dallarıyla kara meşe
Üstüme eğilsin ve hışırdasın.
Şairin 27 yaşında düşündükleri
Hem sıkıntı hem hüzün ve kimse yok yardım edecek
Düştüğü anda yüreğim sıkıntıya.
Arzular!
Nedir faydası boşuna
ve sonsuza dek
arzulamanın?
Oysa geçiyor yıllarım, en güzel yıllarım!
Yalnızlık (Одиночество)
Ne korkunç, zincirlerini çekmek
Yalnızlık içinde hayatın,
Hazır herkes paylaşmaya neşeyi
Ve hiç kimse istemez paylaşmak kederi.
Yalnızım ben burada göklerin efendisi gibi,
Yüreğim ıstırap ile dolmuş,
Ve görüyorum, kadere mahkûm olmuş
Geçiyor seneler rüya gibi…