Seçme Hikayeler Anton Çehov
Çehov'un en güzel hikayelerinin derlenmesiyle oluşan Seçme* Hikayeleri okuduğunuzda "Çehov tarzı hikaye"nin ne olduğunu daha iyi anlayacaksınız.
(Tanıtım Bülteninden)
-
Baskı Tarihi:2012
-
Sayfa Sayısı:176
-
ISBN:9786055656126
-
Yayınevi:Antik Kitap
-
Kitabın Türü:
Paul Roche ne güzel açıklamış; "Çehow yaşamı olduğu gibi aktarır."
Evet bu hikayelerinde yaşadığı dönemin sıradan insanlarını, gündelik olayları yapay bir kurgudan uzak anlatıyor bize Çehov. Bu noktadan baktığımızda zaten en ünlü ve öncü öykü yazarı da kendisidir.
Ben yazarın uslubunu da çok hoş buluyorum. Oldukça sıradan gündelik hayatları, bize sıkıcı gelebilecek alelade bir konuyu; nükteler, budalalıklar ve hoş detaylar ile o kadar ustaca aktarıyor ki ister istemez hikayenin içinde buluyorsunuz kendinizi.
Bana göre öykü, düz yazının en naif halidir, öyle ki bir roman yazmaktan çok daha fazla beceri ister öykü yazmak. Bu noktada okur için klasik öyküleri okumak temel bir gerekliliktir ve kuşkusuz bu eserlerden bazıları Çehov'un hikayeleri olacaktır.
Anton Çehov;
Bu adamın yazdığı tüm hikayeler, öylesine sıradanı sıradışı eden türden ki okudunulduğunda okumayı daha çok sevdiren her hikayesinde öğreten düşündüren anlattıran bu anlayış.
Bu kitaba çok haksızlık yapmış toplumu ince ince eleştirmesi mutluluğun bir anlık hatayla mustsuzla dönüşmesini , birinin adı çıkacağına canı çıksın kelimesinin doğruluğunu , isteklerin gelecekti sonuçları o anki arzudan daha kıymetli olduğunu , fazla şiş egonun insanın başına ne işler açabileceği , saçma sapan kuruntuların insana ne kadar zarar verdiğini ve buna benzer çok güzel konuları kısa ve öz hikayelerle çok güzel tasvir edilmiş bir kitaba bence baya bir haksızlık edilmiş en az bir kere okunması lazım bir kitap
Bu kitaba 31 kişinin okuyup yorum yapmaması biraz doğal biraz da ilginç. Kitap zaten minik hikayelerden oluşmakta. Çehov tarzı diye her zaman duymuşsunuzdur. Kitapta hikayelerden ders alıyorsunuz. Bence okunmalı .
Kitaptan 20 Alıntı
"Lütfen beni yalnız bırakın. Ben dürüst bir adamım ve sizin gibi beyefendilerle konuşmak istemiyorum. Sinsi insanları sevmem!"
Seçme Hikayeler, Anton Çehov (Sayfa 40 - Nar yayınları)
İnsanlar yüksek sesle konuşmaktan, mektup göndermekten, arkadaşlıklar kurmaktan, kitap okumaktan, yoksula yardım etmekten, insanlara okuma yazma öğretmekten korkar olmuştu...
Puşkin'in dediği gibi:
"Bizi mutlu eden hayal, bin tane gerçekten daha tatlıdır."
Bir insan bir fikre saplandı mı onun için yapılabilecek bir şey kalmamıştır.
'Pek çok mutlu insan olmalı.' diye düşündüm. Bu ezici bir güç manasına geliyor! Hayata bakıyorum; güçlülerin kibirini ve tembelliğini, güçsüzlerin önemsizliğini görüyorum; her yerde korkunç bir sefalet; nüfus yoğunluğu, ayyaşlık, dolandırıcılık ve iki yüzlülük var. Diğer yandan evlerde sokaklarda bir sükunet hakim; kentimizde yaşayan beş bin kişiden biri bile bunlara karşı çıkmıyor. Yiyecek almak için pazara giden insanları düşünün; gün boyu yerler, geceleri uyurlar, boş konuşurlar, evlenirler, yaşlanırlar, ölülerinin ardından dindarca mezarlığa yürürler; fakat hiçbiri acı çeken insanları görüp işitmez ve hayatın korkunçluğu bir yerlerde, sahne arkalarında sürüp gider. Her şey sessiz ve sakin. Buna muhalif olan tek şey, istatistiklerin sessiz protestosu; çıldıranlar, alkolikler, açlıktan ölen çocuklar... Biz de bunun böyle olmasını istiyoruz; bir insanın mutlu olduğunu hissetmesi için mutsuzların dertlerini sessizce çekmeleri gerekiyor. Bu genel bir hipnoz. Her mutlu adamın kapısında eli çekiçli bir olmalı ve ona mutsuz insanların da olduğunu hatırlatmalı. Ne kadar mutlu olursa olsun, hayat er ya da geç ona da bir gün pençelerini gösterecektir. Onun başına da bir talihsizlik, hastalık, yoksulluk geldiğinde onun şimdi kimseyi görüp duymadığı gibi kimse de onu görüp, duymayacaktır. Fakat eli çekiçli biri yok ve mutlu insanlar önemsiz günlük telaşlarıyla yaşamaya devam ediyorlar. Rüzgarda hafifçe titreyen kavak ağacı gibiler, onlar için her şey yolunda.
Henüz genç, sağlıklı ve varlıklıyken asla iyilik yapmaktan vazgeçme! Mutluluk kalıcı değildir, olmamalı da zaten, hayatın bir amacı veya anlamı varsa bunlar bizim küçük mutluluklarımızda değil, mantıklı ve büyük şeylerdendir. İyilik yapın!
Yeryüzünde öyle şeyler oluyor ki,onu bir saniye gördüğünüz halde belleğinize çakılır kalır.
Söyle bana neden beklemek gerekiyor? Yaşama sevincimiz tükenmişken ama yaşamamız gerekirken ve içimiz yaşama arzusu ile dolup taşarken beklemek niye!
...yaşlılar geçmişin anılarıyla hüzünlenmiş, gençliğin ne kadar muhteşem olduğunu her ne kadar çabucak geçiyor olsa da geride dokunaklı canlı ve neşeli hatıralar bıraktıklarını düşündüler; artık onlara hiç de uzak olmayan ölüm ne kadar da acımasızdı. En iyisi, düşünmemekti!
Sizi aldatmaktansa boynuma taş bağlayıp kendimi suya atarım daha iyi!
