Sait Faik okumak benim için ruhumu dinlendirmek,yerimde durup biraz nefeslenmek gibi bir şey.Sait Faik okurken ya burnumdaki iyot kokusu hiç dinmez ya da kendimi bir kozalak gibi hissederim.
Çok içten,samimi,gerçek hissettirir Sait Faik’in öyküleri, yabancı olmadığımız yüzler görürüz bu yüzden onlarla geçinmek daha kolay olsa gerek.
Öyle güzel bir ruh ki herhangi bir balığın,kuşun ölümüne ağlıyor kimse onu anlamıyor aslında siz de anlamıyorsunuz sonra enfes bir anlatım ile duygularını kalemine döküyor, ancak o zaman içinde olup bitenleri bir nebze de olsa anlayabiliyoruz.
Küçük tahta tabureleri olan bir köy kahvesinde yine Sait Faik anlattı ben dinledim.”Uzun Ömer” hikayesini okuyunca Sunay Akın da katıldı aramıza biraz da onu dinledim.
Bunlar Sait Faik’in balıkçılık yaptığı dönemlerde yazdığı öykülermiş,zaten okurken iyot kokusunu siz de duyarsınız.
(Bu kitapta derleme öyküler olduğu için çoğunu okumuştum ama olsun böylesi daha keyifliydi.)
