Biz birbirimizin kanlarını içeriz. Buna " and içmek" derler and içenler kan kardeşi olurlar. Birbirlerine ölünceye kadar yardım ederler, yardıma koşarlar.
Ah, on beş sene evvelki çocukluk ve şimdiki ben Tatsız, neşesiz, sevgisiz, aşksız ve heyecansız, her şeysiz, boş bir hiçten daha boş geçen hayat... Şimdi kirli emelleriyle, hırslarla, gerçekte kıymetsiz olan arzularla yaralı ruhum, yok olan kalbim ve manevi dünyam. Şimdi, daha bu gece görülmüş gibi, on beş saniye önce görül müş bir rüya gibi mutlulukları unutulamayan bu geçici ömür içinde kâbusa dönüşmeyen çocukluk anıları... **Şimdi düşünüyorum ki, bu hayatta garip ve belirsiz geçmişi hayal etmek bile insana teselli veriyor...**