''Dostları bir gün Lorca’ya bazı şiirlerinin bestelendiğini ve o günlerde yetenekli ve ünlü bir soprano tarafından söylendiğini, bunun da başta bazı aydın çevrelerde olmak üzere beğeni kazandığını söylerler. Bununla da kalmayıp mutlaka dinlemesi için telkinde bulunurlar... Soprano dinlenir. Lorca’ya sorarlar: Üstad, nasıl buldun şarkıları? Besteler iyi, der Lorca, soprano’nun yorumu da hatasız, ama ben tatmin olmuş sayılmam. Niçin? derler dostları, Ve Lorca burada o ünlü yanıtını verir: ‘Duende yok, sayın baylar!’ ''İspanyolca, cin, büyü anlamında kullanılan bu sözcük, insanın yeryüzü yaşamına alışkanlığıyla yakından ilgilidir. Tribal kültür insanının taşıdığı, yansıttığı esrikliktir. Lorca duende’ye niye böylesne önem verir: Onda kendi kişiliğinin büyüsünün de yattığını bilmektedir de ondan. Bu anlaşılamadan Lorca’ya yaklaşılamaz. Halk oyunlarını folklor derneğinde öğrenip, doğasıyla bir beden bilinci haline getirmiş dansçının hareketleri birer figür olmaktan ötedir. Yine bir dansçının bedensel hareket ve titreşimlerini yöneten mekanizma duende’nin bucurgatları olmaksızın sallapatidir. Hançeresinde duende kuşunu beslemiş bir şarkıcı büyüler bizi. Duende tanımlanamaz doğal büyünün sonsuzluğa ulaşma tutkusudur. Duende’yi hissedemeyen kişi Lorca’yı gelişigüzel okumaktadır. Dahası, bir folklor derneğinin gösterisini izlemektedir sadece.''
