Başlarda sıkıldım ama sonraları kitabı beğenmeye başladım. Bu kitapta Marius ve Cosette'den nefret ettim. Çünkü onlar Jean Valjean'e kötü davrandılar. Her ne kadar bu adamın suç geçmişi olsa da(suç geçmişi dedimse yanlış anlamayın sefalet ve açlık içindeydi ölmemek için ekmek çaldı.) bu muameleyi, sefillik içinde ölmeyi hak etmiyordu. Sonuçta Cosette'e kendi kızı gibi bakmıştı. Bunca günahkârın arasında tek günahı buydu. Halbuki hem Cosette'e kızı gibi baktı hem de Marius'un hayatını kurtardı. Ama onlar ne yaptı.. Gerçi sonradan pişman oldular ama son pişmanlık neye yarar? Ayrıca Marius'un kendisini bir halt zannedip Cosette'i kısıtlaması, babasıyla görüşmesine engel olması hiç hoşuma gitmedi. Cosette'in Marius'un sözünü uslu uslu dinlemesine de bayıldım :/ Şimdilik kısaltılmış versiyonunu okuduğum Sefiller'in orijinalini de okumak için sabırsızlanıyorum.
