Aslında geçmişi özlemek bir sağlık alametidir; bana öyle geliyor ki, hafıza geçmişi eleyip süzerek sadece güzelliklerden ibaret bir masal iklimi haline getiren ve iç dengemizi sağlayan ayrı bir mekanizmaya sahip.
Anlamıyorum; bugün gölgesinde dinlendiğimiz ağaç, yarın yerini iri yarı bir apartmana bırakıyorsa, bugün penceremizde ışıldayan gökyüzü, öbür gün beton bir blokun arkasında kalabiliyorsa, bu topraklarda asıl mânâsında nasıl mekân tutabiliriz?