"Sevgili Cananım!
Beni sönmez ateşlerde yakan o baştan çıkarıcı gözlerini görmeyeli, kalbim cehennem alevleriyle harap oldu. Yanıyorum, o günden beri yanıyorum. Hatırında mı? O gece ben sana kömürlükte aşkımı bildirirken bekçi "yangın var" diye bağırmıştı da sen "acaba nerede" diye kulak verir vermez, ellerini "sine-i sad pareme götürerek yavaşça:
-Burada! demiş idim..."