Türklerin, X. Yüzyıldan itibaren topluca "Gök Tanrı" inancı ile "konar-göçer hayat tarzı"nı terk edip İslam dinine ve medeniyetine girmeleriyle Türk siyasi ve kültür hayatında büyük bir inkılap meydana gelmiştir. Bu büyük inkılabın geçiş dönemini Karahanlı ve Gazneli Devletleri, olgunluk safhasını Büyük Selçuklu Devleti ile onun kolları ve halefleri, zirvesini de Osmanlı Devleti temsil etmiştir. Özellikle Abbasi halifeleriyle işbirliği yaparak, siyasi ve dini otoritelerin gücünü şahıslarında birleştiren Selçuklu Sultanları, İslam topluluklarını bir devlet çatısı altında toplamak suretiyle Orta ve Yakın Doğu İslam dünyasında siyasi ve manevi birliği kurmuşlardır. Daha da önemlisi onlar, İslam'ın gaza ve cihat ilkesini yeniden canlandırarak, başta Anadolu olmak üzere Türklüğe yeni bir vatan kazandırdıkları gibi Hindistan'dan Orta Avrupa'ya kadar hakim oldukları bütün ülkelerde İslam dini ile medeniyetinin yerleşmesinde ve kökleşmesinde başlıca rol oynamışlardır.
Bu eserde, Selçuklu devri Türk tarihinin bazı iç ve dış temel meseleleri tahlil ve tsvir edilerek, bu döneme ışık tutulmaya çalışılmıştır.
