Semerkand Dergisi - Sayı 265 (Ocak 2021)
Semerkand DergisiUpdates
İste peykânın gönül, hecrinde şevkum sâkin et
Susuzam bir kez bu sahrada menüm çün ara su.”
Yani: “Gönül! O’nun ok ucuna benzeyen kirpiklerini iste, hasret ateşimi yatıştır. / Susuzum bu çölde bir kez de benim için ara su.”
Evet, bizim susuzluğumuz içimizde. Katılaşan toprak değil, kalbimiz. Çiçek açmayan bahçeler değil, gönlümüz. Meyve vermeyen ağaçlar değil, ruhumuz. Akmayan çeşmeler değil, sevgimiz. Kuruyan göller değil, gözümüz. Arada bir akan yaşlarımız da koybolan insanlığımız ve edebimiz için değil, düzeni bozulan dünyamız için.
Aslında, manen muhtaç olduğumuz her şey önümüzde mevcut. Kalplerimize hayat verecek su var. Rahmet var, feyz var, ilim var, nur var, edep var, tevbe var. Kısaca, insanlığın önünde hayatın hayatı olan Kur’an-ı Hakim var. Âlemlere rahmet kılınan Hz. Muhammed sallallahu aleyhi vesellem var, cenneti dünyada yaşatan İslâm var.
Ne var ki, susuzluğunu fark edip suyu arayan yok. Suya hasret çeken yok. Ne yazık ki suyun yanıbaşında susuzluktan dudakları çatlamışlar çok. Su yanlış yerde aranıyor. Bu tertemiz su tanınmıyor. Tanıyanlarımız da ondan kana kana içmiyor, belki birkaç yudumla yetiniyor. Susuzluğunu gideren bahtiyarlar çok az. Onun için acılar, sancılar, stresler içinde kıvranıyoruz. Rahmet Peygamberi sallallahu aleyhi vesellem için yazılmış şu dörtlük halimizi özetler gibi:
“Gülşenimize sensiz, baldıran düştü
Düşmanlık içimizde, dostluklar yaban düştü.
Yenilgi ilmek ilmek düğümlendi tarihe
Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düştü.”
Semerkand Dergisi - Sayı 265 (Ocak 2021) 
Dilaver Selvi