Gelip gelmeyeceğini bilmediğim işkence dolu saatler bitmişti. Üstelik beni sevdiğini söylemişti. Kulaklarımda hâlâ "seni seviyorum kirpi'm",kelimeleri yankılanırken...
Ayaklarım yerden kesilmişti
Bana,"seni seviyorum, "demişti. Ama biliyordum zaten beni sevdiğini. Ne kadar didişsek de ne kadar kırsak da birbirimizi seviyorduk aslında...Ama bu beni sinir ettiği gerçeğini değiştirmiyor.
Pislik herif,bunu hatırlatmak zorunda mıydı?Üstelik ona bakarken benimde hatırladığımı anlamıştı. Bunun üzerine suratındaki gülümseme genişledi.
Kısa biraz süre de olsa bu pisliğe aşık olduğum ama hatırlamak istemediğim karanlık bir dönem vardı.
Ne yani her kızın böyle bir dönemi olmaz mıydı? ::))
Zeynep le kedi köpek gibi didişiyorduk doğru dürüst konuşmayı beceremiyorduk. Onunla geçinebildiğimiz tek zaman dilimi bile yoktu.Küçükken de böyleydi,aynı böyle şimdiki kadar sinir bozucu bir kızdı....
"Kirpi, yine dikenlerini çıkarmışsın. Ne oldu bakalım?"
Annemin,,Kirpi dediğini duyduğumda, avazım çıktığı kadar bağırmak istiyordum . Bu lakaptan da bunu takan serseriden de ölümüne nefret ediyordum....