Uzun zamandır Kürşat Başar okumak istiyordum, hep aklımdaydı, merak ediyordum. Sonunda “ Sen olsaydın yapmazdın biliyorum” ile başladım, iyi ki de başlamışım hatta neden daha önce değil, geç bile kalmışım.
Spoiler vermek zorundayım, zira başka türlü incelenmiyor:)
Romanın konusundan kısaca bahsedersem;
Annesi ve zengin babası ayrılmış, haftasonları babasının soğuk kocaman konağında sevgisiz, ilgisiz bir başına geçiyor çocukluğu. Annesi de babasından farklı değil, o hep hayallerinde yaşıyor bu dünyayı. Çok sevdiği kız arkadaşı Elfe. Çalkantılı çocukluğu sonrası intihar ediyor, yırtdışında bir kliniğe yatırılıyor, döndüğünde Elfe’ye gidiyor ilk. Elfe’nin sevgilisi Nevit ile tanışıyorlar ve tataaaam. Nevit onu aramaya ve evine gitmeye başlıyor, o da kendini kaptırıyor ve aşık oluyor. Nevit , Elfe’yi de bırakmıyor, gönlü geniş zaar. Ancak bir seçim yapıyor ve bu tabiki Elfe oluyor. Aşk, üçgen olursa birisinin üzülmesi kaçınılmaz oluyor.
Kürşat Başar, ana karakterin duygularını, korkularını, hüznünü, hayaş kırıklığını, acısını , tüm iç dünyasını inanılmaz güzel bir şekilde anlatmış, hayran kalmamak elde değil.
İlk sayfalarda adapte olmaya çalışırken, kitabın içinde buldum kendimi, bir solukta da okuyup bitirdim. Serin bir Eylül pazarında, okumak güzeldi.
