Sesi gittikçe içine gömülüyordu; açıklama yapma gereği duymuyordu aslında, konuşmaya gönül indirmiş, çelimsiz cümlelerin ardında hatır için sürükleniyordu.
O ağacın tepesi olan bir dal, her yaz inadına, kimseler bakıp görmese de meyveye duran. Ordusunu kaybetmiş bir manga askerin barıştan habersiz savaşmasıdır, ağaçtan habersiz meyveye duran bu dal...