Ah bu kitap! 5 saatimi aldı ve son sayfalara geldiğimde artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Hala alıntıları okurken bile gözlerim doluyor. İçimde bir sızı,içimde bir yara. Aylar geçti okuyalı ama arada hatırlarım yüreğim sızlar,acaba derim. Sonunu hiç sevmedi yüreğim ama bir yandan mantığım da en doğrusu belki de öyledir dedim. Düşünürüm arada aynı durumda biz olsaydık,en sevdiğimiz olsaydı diye. Ah Clark! Ah Will! Sevgili Jojo Moyes nasıl bir hikaye anlattın ki bize şu satırları yazarken bile içim sızlıyor. Çok güzel bir hikaye. Duygusal modunuza göre ağlayıp ağlamamanız değişebilir ama hayattaki bazı kararları farklı yönden düşünmenizi sağlıyor.
