Eylül ayı hep hüzünlü gelir bana... Yaprakların sararması, havanın her geçen biraz daha erken kararması... Hayatta yaşadıklarımız da öyle değil mi aslında? Ben de şu anda sonbahar gibiyim; değer verdiğim, inandığım her şey bir ağacın dallarında düşen yapraklar gibi bir yerlere savruldu. Ben bu savrulan yapraklarına rağmen kökleriyle rüzgâra karşı direnmek kendini bahara hazırlayan ağaçlar gibiyim.