Yıldızların karanlıklar içinde parlaması gibi fakirlik ve sefaletin içinde parlayan saf ve yüksek ruhlar yok mudur? Bir kalp sevmek için mutlaka servete, asalete mi muhtaçtır? Bence en gerçek mutluluk, tertemiz bir ruhu gösteren iki güzel göz; en büyük servet, seven bir kalbin duygularını gösteren gül renkli dudaklardan yansıyan tebessümdür. Güzellikten büyük asalet, tertemiz bir kalpten büyük zenginlik olur mu?