Sergüzeşt

İnsan, derin imgeler içinde kaybolup gittiği zaman, bütün sözcüklerin anlatamayacağı -ruha karşı şimşek gibi açıldığı anda biten- bir sonsuzluk gülümsemesi olmaya lâyık olmaz mı? Zavallı bellek!... günden güne yok olduğunu hissettiğimiz, vücut denilen şu toprak yığınının üzerinde durmadan yaşamaya çalışır durur. Hüzün verici bir bakışı yıllarca anımsar. Bir sözü, bir gülüşü yıllarca saklar. Çevresinden baş dönmesi verecek şekilde büyük bir hızla geçen bütün anı ve üzüntüleri hemen kaydetmeye çalışır. Bu dayanılmaz çalışma ile bütün gücü tükenince, bize umut veren gelecek biter. Yaşamımızın en yakın arkadaşı olan geçmiş, unutma denizi içinde mahvolur gider... o zaman, ağır yaralı bir asker gibi, bizi mezarın kapısında bırakarak, işini terk eder.

Elif

Yanlış saat, muhakemesi bozulmuş bir zihne benziyor!...

Reklam

Elif

İnsan, yaşamının hangi döneminde olursa olsun, annesine karşı her zaman çocuktur. Gerçekten mert bir yaratılışa sahip bir erkeğin ağlayışı kadar kadını etkileyecek bir şey düşünülemez... Özellikle o kadın anne olursa...

Elif

Bir kuşun ötüşüyle bir çocuğun ruhu arasında ilgi vardır.

Ebrus.

@Withmoonlight·

174 syf.

10/10 puan verdi

Sergüzeşt- SamiPaşazade Sezai

Sergüzeşt, ilk defa okulda 'Romanda İlkler' konusunu işlerken adını duyduğum bir kitaptı. Şimdi okuyunca aynen şöyle düşünüyorum: Nasıl olur da romanda ilkleri öylece sayar geçeriz?.. Neden derslerde büyük yazarlar, büyük kitaplar ayrı bir konu olarak verilmez, birkaç saat üstünde durulmaz... Kitapta 'halayık', yani köle olarak satılan bir kızın yaşadıklarını okumakla kalmıyoruz, yaşıyoruz. Bağımsızlık, çaresizlik duygusu bu kadar çarpıcı işlenemezdi. Kitabın sonu hiç beklemediğim bir şekilde bitti ve bu kadar hazin, bu kadar etkileyici ve bu kadar güzel bir son yazılamazdı. Sıradan, alıştığımız şekilde biter sanmıştım ama böyle bir sonla karşılaşınca; bu ön tahminlerle yazara ne kadar büyük bir haksızlık ettiğimi fark ettim. O dönemde böyle bir son yazmak, yürek ister çünkü. Türk Edebiyatı klasiklerini hepimiz okumalıyız bence. Ben bunu sürdürmeye devam edeceğim, eğer siz de bir Türk Edb. klasiği önerisi isterseniz ilk olarak bunu okuyun derim. Gerçekten muhteşem bir kitap. Keyifli okumalar:)

SergüzeştSamipaşazade Sezai · Altın Kitaplar Yayınevi · 201146.3k okunma

Ebrus.

@Withmoonlight·

Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son gücün bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar bizde o iktidarın yok olduğu zamanlardır ki onun yerine geçen etkili sessizlik, en şiddetli elem gözyaşlarından daha yakıcıdır.