Birazdan heybetli bir binanın önünde durduk. Garip ama camları dahi çatlamamıştı. Garip diye tekrarladım. Bir bina nasıl ayakta kalabilirdi! Olması gerekeni bu kadar şaşırmak şaşılasıydı oysa. Anne, bu binada bir terslik var dedi. Evet aynı fikirdeyim kızım dedim. Çevresine göre nasılda heybetli azimli! Nasıl ayakta kaldı diye sordu. Ona, işini güzel yapan vicdanlı insanların eseri bu dedim. İyi yapılınca mezara dönüşmüyormuş diye söylendim sessizce...