"Bugün yaşamamışım. Günlerimi harcıyor, yitiriyorum."
Kitapta yazar annesinin sessiz sedasız ölümünü anlatıyor.
Bir kaza sonucu hastaneye yatırılan ve bu sayede kanser olduğu öğrenilen annenin hastane sürecini, adım adım ölüme gidişini ve nihayetinde ölümünü okuyoruz.
Kızının gözünden annenin yaşamını, karakterini, hüzünlerini, mutluluklarını okurken bir yandan da ikisi arasındaki yabancılaşmayı net bir şekilde görebiliyoruz.
Ölüm, adını bile duyduğumuzda bizi derinden etkileyen bir olayken bir de yazarın süreci bu kadar iyi betimliyor olması okurken gerçekten sarsıyor insanı.
Kitapta şöyle bir cümle geçiyor:
"Bir şeyin olacağını kestirmek başka, olduğunu görmek, başka: Bu tokmağın başımıza ineceğini hiç bilmeseydik, ancak bu kadar sarsılabilirdik." Bu cümleyle birlikte aslında doğruluğu su götürmez, klişe bir cümleyi hatırlıyoruz: "Sevdikleriniz hayattayken kıymetini bilin. "
Yakın zamanda buradakine çok benzer bir kayıp yaşadığım için de oldukça etkilendim ve benim için unutulmayacak kitaplardan biri oldu...
Keyifli okumalar...
.
Son olarak,
Hoşça kal anane...
