Hafif anlatım diline rağmen ağır psikolojik konular içeren, yer yer gereksiz uzatılmış, etkili bir gizem çerçevesine oturtulmuş ve başarılı şekilde sonlandırılmış. Yazarı ilk kez okuyorum o yüzden fazla elestirmeyecegim. Lakin benim sevmediğim bir özelliğe sahip olduğunu belirtmek isterim; oturdu kalktı kaşığı sol eliyle tuttu, kahveyi 3 şekerli içti gibi gereksiz cümleler öyle çok ki roman boşuna uzamış. Kısacası 560 sayfa yerine 300 sayfa olur ama tadından yenmezmis. Aksiyonu bol olduğunu için yemek hayali kuran komiser D. D'nin iç sesini hızlı hızlı geçip olaya odaklanmaya çalıştığım bir çok yer oldu mesela :)
Elbette yetersiz bir araştırma ve soruşturma ile karşı karşıya kalıyorsunuz çünkü olay kurbanın ağzından anlatılıyor ve aslında önemli olan karakterlerin yaşadıkları, psikolojik durumları, gerilim kokusu vs. vs... Bu da haliyle kitabı polisiye değil de gizem ~gerilim yapıyor bence. Gerildim mi? Evet... Heyecanlı mıydı? Evet.. O zaman başarılı buldum mu? Evet :)
Minik Ree, yakışıklı baba Jason, güzel ve yaralı anne Sandra, komser Warren ve daha fazlası. Hepsi de etkili karakterlerdi.