Sessizliğin Anarşisi
Işık ErgüdenFeatured Sessizliğin Anarşisi Posts
You can find Featured Sessizliğin Anarşisi books, featured Sessizliğin Anarşisi quotes and quotes, featured Sessizliğin Anarşisi authors, featured Sessizliğin Anarşisi reviews and reviews on 1000Kitap.
If we do not commit suicide and live, it is not because of the greatness of the meaning, but because we have fallen into life and the desire to see where a harmful curiosity and painful stubbornness will lead...
The stereotype-setting, repetitive society forces people to memorize and experiences reproduced on carbon paper are scattered around, identical and abstract...
History of religion, economics, philosophy, politics; It is the history of tyranny over people. A person is not allowed to be "what he is".
Efendi olma ihtimali peşinde koşan, bu ümidin taşıyıcısı yığın, aldatılsa da kandırılsa da, inancı, politika alanının ve oyununun yapı taşlarından biridir.
“Kendini bilme”, toplumun bireyi değil, bireyin kendini eğitmesidir. Toplumsal, kurumsal eğitimin getirdiklerinin unutulmasıdır.
İnsan bu; katliam sanığı, bayağı, sıkıntı içinde, tatminsiz, ümitsiz, hırslı, baskıcı ve itaatkâr.
Sayfa 36Kitabı okudu
Ve Doğuş, istilaya uğramak: geçmişin, ailenin ve çevrenin istilasına.
Umutsuzluk özgürleştirebilir.
Sayfa 61 - Kaos Yayınevi
Hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmaması için Auschwitch'ten bu yana bunca emare birikmişken hâlâ felsefe yapıyor, şiir yazıyor olmak bir yana, yaşıyor olmak bile bir karabasan gibi kuşaktan kuşağa aktarılıyorsa ve hâlâ yaşıyorsak; direndiğimiz her yerde iktidarların kadir-i mutlaklığını dengelediğimizi, geri çekildiğimiz her yerde oyunu iktidarlara terk ettiğimizi fark ediyorsak; çıkışsız, ümitsiz, kısır döngüler içinde, giderek daha kötüye gidişi her an hissederek hâlâ yaşıyorsak; intihar etmiyor ve yaşıyorsak; hayatlarımızı iyi ve kötü, doğru ve yanlış gibi estetik, etik kategorilerle değil, kötünün kötüsü, yanlışın yanlışı gibi "alt" kategorilerle ifade ediyorsak; ve yaşadıklarımız ancak bir öfke yığını olarak içimizde birikirken, üstüne üstlük ayakta kalmamızı sevgilerimizden çok öfkelerimize borçlu olduğumuzu da fark ediyorsak... belki de tüm bu farkındalığımızdır yıkıcılığımıza etik ve estetik bir değer katabilen.
Hayat, nedensiz, var. Bunun farkında olmak ölümü bilmekten daha korkutucu.