Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Sessizliğin Müziği
Patrick RothfussEn Eski Sessizliğin Müziği Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Sessizliğin Müziği sözleri ve alıntılarını, en eski Sessizliğin Müziği kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.410 üzerinden
184 syf.
8/10 puan verdi
Sesizligin muzigi cok hos bir kitapti. Kralkatili guncesi gibi heyecanli olaylar yada auri'nin universite yillariyla ilgili biseyler bekliyosaniz hayalkirikligina ugrayacaksiniz. Patrick onceden yazdigi hikayenin bunlari icermedigini soylemeseydi bende hayalkirikligina ugrardim ama bildigim icin sorun etmedim.
Kitapta Auri'nin şeyaltinda gecirdigi 6 gunu okuyoruz. Pek diyalog olmayan uzun betimlemere sahip bir kitap. Zaten tek bir karakter var. Gerci okudukca auri'nin etrafindaki cansiz nesnelere duygulari varmis ve canliymis gibi davranmasina alisip onlari Auri'nin gordugu gibi gormeye basliyosunuz o yuzden o tek kisi olayida sıkıntı olmuyor. Belki okuyunca sıkılanlar olabilir ama serideki en favori karakterim Auri oldugu icin onun hayatini nasil gecirdigi okumak benim oldukca hosuma gitti bu yuzden hic sıkılmadim. Ayrica son sayfalarda 3. kitapla ilgili azicik ipucu vardi sanki..
Icindeki cizimlerde gayet hostu, kitabin tasariminida cok begendim.
" Auri gerçeğin farkındaydı. Dünyada hareket ederken daha nazik olmak gerekirdi. İşlerin gidişatını bilirdi. Adımlarını daima bir kuş kadar hafif atmazsan tüm dünya kalkıp seni ezmeye gelirdi. Oyun kartlarından bir evmişsin gibi. Taşlara çarpan bir şişymişsin gibi. Sıcak nefesi arzu ve şarap kokan bir elin sertçe zapettiği bir bilekmişsin gibi. . ."
Rothfuss'un her söylencesinin ardından neden koyu bir hüzün ince tabakadan yapısıyla kaplıyor yüreğimi? Kulaklarıma dolan melodilerin barındırdığı anlamlar nasıl da böyle hem her zerreyi dağıtıp hem de olmaları gereken yere yerleştirebiliyor? Ben nasıl da hem karakter hem cümle hem sır hem şarkı olup çıkıveriyorum?
Auri'nin öyküsü idi bu. Şeyaltı'nın öyküsü. Kendisi içerisinde düzgün olmayanların öyküsü bu ve yalnızların..
Rüzgarın Adı serisinden farklı olsa da Patrick Rothfuss betimlemeleri harika, Azıcık eşyasıyla Auri'nin dünyası müthiş heyecanlı. Yalnızlık başka türlü böyle güzel anlatılmazdı herhalde, etkilenmemek elde değil. Kahve bardağıma, kültablama başka türlü bakıyorum artık.
Onun adı Auri, belki onu duymuşsunuzdur.
Kralkatili Güncesi serisinin belki de en gizemli karakteri olan Auri'nin kendi dünyasını, geçirdiği altı günü ve yaptıklarını anlatan serinin 2.5'uncu kitabı. Sessizliğin Müziği olarak dilimize çevrilmesi gerçekten mükemmel olmuş durumda zira anlatılan hikayeye tam oturmuş. Genç kızımız Auri'nin Kvothe için seçmesi gereken üç özel hediyeyi ne şartlar altında seçtiği, günlerinin nasıl geçtiği ve hayatın olmadığı Şeyaltı'nda deli dolu bir hayat sürmeyi başardığı hikayede sürekli yüzümü gülümseten illüstrasyonlar da olağanüstüydü. Serinin üçüncü kitabı olan Taş Kapılar'ı beklerken bir nebze de Kralkatili Güncesi açlığımı giderdi diyebilirim. Yazarın böyle bir karaktere de ışık tutması fikri gayet hoş.
Hani o eski bir bisiklet vardı çocukluğumdan kalan,
Yoktu frenleri sürtünmekten delinmiş pabuçlarımdan başka,
Ve pas tutardı demirleri,
Sonra sonra boyaları dökülürdü kabuk kabuk pul pul,
Fakat mutluydu alayına bin çakardı,
Sevmezdi hamallık etmeyi market poşetlerine, pazar poşetlerine,
Isterdi hek o macera senin bu macera benim,
O yokuş senin bu yokuş benim,
Toprak yol, mıcır yol, asfalt, kaldırım,
Gez toz dolaş yeter ki hep eğlen isterdi,
Ne oldu şimdi geriye kalan hayallerde o bisiklet ve gülen çocuk yine yeniden maceralardalar,
Fakat biliyorum ki ben bir köşede hayat denen rüzgarda yelkenimle alabora,
O unutulanlar diyarında bir pas parçası ve beklemekte o çocuğun gelmeyeceğini bilse de beklemekte yıllar yıllar geçip gitsede o beklemekte
Kimse görmedi onu kimse duymadı ve kimse bu bekleyişe son vermedi
insanlar büyüdüler ve çocukluklarını attılar köy kuyulara bakmadılar arkalarına o canavar yokuş o namussuz mıcırlar o lastik düşmanı çiviler o kimi zaman dost kimi zaman sana karşı olan rüzgâr kalmadı artık.....
Sonuç: Kitap etkileyici... Nesnelerin de bir ruhu olduğunu gösteriyor. Hani öyle kanıtlama derdi anlatma derdi olmadan. Hani öyle sanki hayat daha güzel. Neden çocukken daha mutluyduk... Çünkü nesnelere bile duyguyu biz veriyorduk. Büyüdükçe duygularımızı insanlara aşılamaya çalıştık oldu olmadı kimisi hırs yaptı kimisi bosverdi... Okuyun bir anlık bile olsa farklı bir pencereden dünyaya bakın sadece bir anlık çocukluğunuzda hep acik olan o pencereye bakin ve mutlu olun sadece kitaptan degil hayattan keyif alin...