Ordu'dan, Tokat'tan, Kayseri'den, Sivas'tan, Malatya'dan, Yozgat'tan konuşan Ermeniler. Dedelerinin, anneannelerinin, babaannelerinin, babalarinın ve kendi tanıkliklarıni anlatan Ermeniler. Bir zamanlar kilise ve camilerin bir arada olduğu, çan ve ezan seslerinin birbirine karıştığı, Süryanilerin, Ermenilerin, Alevilerin, Turklerin ve Kürtlerin birarada yaşadığı. Kültürlerin gelenek ve goreneklerin iç içe karıştığı, insanların birbirini dini,dili, ırkıyla yargılamadığı o güzel günlerden hatıralar ve ne yazik ki (keşke olmasaydi) o insanların bu topraklardan kopuşunu 1915 öncesi ve sonrasında yaşadıklarıni, 6-7 eylul olaylarını, gayrimüslimlerin Türkiye'de yaşama mücadelesini ayrıştirıcı ve suçlayıcı dilden uzak, aslında hepimizin özlediği o her dilin, kültürün, her dinin saygı gördüğü, farklılıkların sevildiği, hic kimseye sırf dilinden, dininden, yaşayıs tarzından dolayı nefretle bakılmadığı o guzel gunlere ozlemi anlatan insanlar. Ermeniler, Rumlar, Süryaniler, Kürtler, Ezidiler bugunun azınlıkları. Buralardalar hâla, Anadolu onlarında yuvası. Anadolu onlarında toprağı evet dertleri toprak ama gelip yerleşmek için değil, gelip o toprağın dibine gömülmek o toprağın kendisi olmak.
Hrant Dink Vakfı, 2007 yılinda yaşanan büyük acıdan sonra ( 19 ocak 2007 Hrant Dink vurularak öldürüldü) benzer acıların yeniden yaşanmaması, Hrant Dink'in daha adil ve özgür bir dünyaya yönelik hayallerini, dilini, ve yüreğini, yaşatmak amacıyla kuruldu. Etnik, dini, kültürel ve cinsel tüm farklilıklarıyla herkes için demokrasi ve insan hakları talebi, Vakfın temel ilkesidir.
