Kavuşamayıp efsane olmak yerine, savaşarak kavuşup aşk oldular.
Aşklarıyla efsane olup dilden dile dolandılar, sonsuzluğa isimlerini kızıl siyah notalarla kazıdılar.
"Sonunu göremediğin kadar yüksek bir uçurumdan itilmişsin, ama bir türlü yere çakılamamışsın gibi. Boşlukta süzülüyorsun ama yere çakılıp darmaduman olamıyorsun. Bir anda ölmek yerine, parça parça kayboluyorsun. "
Yaşamayı bilmeliydi insan, sevmekten ve sevilmekten mahrum kalmamalıydı. Bu yüzden aldığı nefesin kıymetini de bilmeliydi insan.
Kimse kimsede yaralar açmamalıydı ve kimse kendinden yaralar açan insanları hayatında tutmamalıydı.
Gözlerinin gölgesi her daim üzerimde ;hissediyorum, ancak göremiyorum... Nasıl da yakıyor gözlerinin yokluğu... Virgülü eksik bir noktayım sanki gözlerin olmadan... Tamamlanmamış bir cümleyim, boğazıma takılmış bir aşk kelimesi belki de... Fikrimde sen varsın... Zikrimde sen varsın... Kalbim de sen varsın... Hayatımın her noktasında sen varsın... Ama aslında bir o kadar uzaktasın. Aslında sen hiç yoksun ve belki de hiç olmayacaksın! Olsun, bu kadın seni nefes aldığı müddetçe bekleyecek bu şehirde.