Çocuklarımıza veremediğimiz ama vermeyi çok istediğimiz bir dünya.
Nazım Hikmet, bizim masallarımızın (kırmızı başlıklı kız gibi yoldan çıkmamayı öğretmek yerine) direnmeyi, yorulmadan ve inanarak yürümeyi, inandığın uğruna taşlanmayı göze almayı öğretir.
Dervişin onca güzelliğin içine kara sakallı, gaga burunlu, patlak gözlü Kara Seyfi'yi neden üflediğini anlayamayız. Bugünün güç delilerinin, sadece kendilerini ve günü düşünen iktidar sahiplerinin dünyaya nereden, nasıl ve neden üflenmiş olduklarını anlayamadığımız gibi. Masalın sonunda iyi insanların, iyi hayvanların ve iyi bulutların asla kaybolmadığını; duru bir su olup hayatımıza bir yerinden yeniden aktıklarını öğreniriz.
